Reisverslag Zambia - Lower Zambezi

Toen de kans zich voordeed om op een fam trip naar Lower Zambezi te gaan, greep ik die meteen. Naast mijn liefde voor reizen, maakt het ervaren van accommodaties uit de eerste hand een enorm verschil voor mijn productkennis. Bij aankomst op Jeki Airstrip om 15:40 uur werd ik opgewacht door Esau van Kutali Camp. In het voertuig ontmoette ik een gezellige en ervaren vrouwelijke reiziger die ook naar Kutali ging. Kort daarna begonnen we aan onze ontspannen rit van 1,5 uur naar het kamp. We genoten van de prachtige uitzichten op de escarpment en stopten om een perfect gerangschikt nijlpaardenskelet te bewonderen, dat waarschijnlijk een natuurlijke dood was gestorven. Twintig minuten na onze rit kwamen we volop wild tegen: twee zeer oude buffelstieren die in de schaduw rustten, olifanten, kudu’s, waterbokken, impala’s en visarenden. Twee specifieke ontmoetingen met olifanten toonden de intelligentie en familiebanden van deze dieren, wat me echt raakte – een moederolifant met haar drie kleintjes die aan de rivieroever graven op zoek naar vers water. De andere was een grote broer olifant die takken van een winterdoornboom naar beneden trok zodat zijn jongere broertjes erbij konden. Slechts 10 minuten voor het kamp zagen we een leeuwin die een dutje deed in een greppel, duidelijk vermoeid na het veilig wegstoppen van haar welpen. Het was een geweldige manier om onze middag af te sluiten en we waren meer dan blij om naar het kamp te gaan om te ontspannen. Na ongeveer 3 minuten rijden kwamen we nog meer katten tegen: twee leeuwenbroers met volle buiken, aan het slapen. En om de show te stelen stond er een kleine kapgier naast een van de slapende reuzen, genietend van hun uitwerpselen. Bah!

In al mijn jaren van het boeken van safari's had dit stadsmeisje nooit gedacht dat ze ooit in een tent zou slapen, laat staan de nacht zou overleven. Mijn avontuur van 4 nachten en 4 kampen begon bij Classic Zambia’s Kutali Camp – een bushcamp! Na een zeer productieve gamedrive kwamen we om 17:45 uur aan in het kamp, waar Jess en het team ons hartelijk verwelkomden met zang en dans. Na de veiligheidsinstructies werd ik naar mijn tent begeleid – een ruime “kamer” met charmante lantaarns die strategisch rond de tent en de badkamer waren geplaatst. Een ritssluiting aan de binnenkant van de tent leidde naar een openluchtbadkamer in de schaduw van een winterdoornboom. De badkamer had een doorspoeltoilet, een wastafel met stromend water en een emmerdouche (voor mij de eerste keer) met alle voorzieningen—shampoo, conditioner en douchegel. De badkamer was voor mij een wilde, vreemde en geweldige ervaring.? Kutali is een mix van avontuur en comfort. Het diner was ontspannen terwijl iedereen zijn verhalen deelde aan de gemeenschappelijke eettafel. Het kamp heeft opzettelijk geen wifi, wat me toestond om tot rust te komen en in slaap te vallen terwijl ik genoot van het orkest van natuurgeluiden. Ik moet zeggen, Kutali Camp’s gembershot en warme havermoutpap in de vroege ochtend waren fantastisch, ze bereidden me echt voor op de dag die voor me lag.

Na de ochtend gamedrive met Kutali Camp, ging ik op weg naar Amanzi voor een site visit en lunch op weg naar Anabezi Camp. Net voor de middag was het behoorlijk heet, dus de koude drank en lichte lunch van salades, frietjes en kip bij Amanzi kwamen als geroepen. Amanzi, gelegen dicht bij de rivier, biedt een serene ambiance met adembenemende uitzichten op het landschap en het wild dat naar de rivier komt om te drinken. Terwijl ik daar was, zag ik drie olifanten de rivier oversteken om bij het weelderige groen op een nabijgelegen eiland te komen. Je zou de hele dag kunnen doorbrengen met het genieten van de “bush TV” vanuit het comfort van de hangmat die op de veranda van de kamer is opgehangen.

Daarna vertrok ik naar Anabezi met een gezellige gids, Robert van Amanzi, die de meeste van onze klanten die daar verblijven verzorgt en geweldig is! Ik was dankbaar voor de korte rit van 5 minuten tussen de kampen, want de hitte was behoorlijk intens. Na te zijn gesetteld in mijn grote ruime kamer, die was uitgerust met een minibar, thee/koffie station, föhn, binnenbad en buitendouche, maakte ik een kop koffie, zette de ventilator aan en ging zitten om een boek te lezen. Na een lange ochtend in de zon besloot ik de middagrit over te slaan en in plaats daarvan te ontspannen in de Mushika Lounge, gelegen aan het verre einde van het kamp. Mushika Lounge is een charmante schuilplaats met een waterpoel net voor de deur. Terwijl ik daar was, zag ik olifanten, impala's, waterbokken en bavianen. Rond 17:30 uur werd ik door Edna, een lieve gastvrouw, naar mijn kamer begeleid. Toen we de loopbrug naar mijn kamer opgingen, stond er een groot grijs achterwerk bij mijn deur – een olifant stond daar rustig te eten. We gingen terug over de loopbrug en een huishoudster in de buurt klapte in haar handen om de olifant weg te jagen. Veilig in de kamer zag ik de olifant, die bekend staat als Toothpick, rond de voorkant van mijn balkon lopen. Het diner was geweldig, van het voorgerecht tot het dessert – de gastvrouwen en obers controleerden regelmatig of er nog iets was wat ze konden doen. Anabezi zit vol met geweldige en warme mensen.

Het is dag 3 en ik ben veilig vastgegespt in een reddingsvest. Ik ga met Chris van Anabezi op een 15 minuten durende boottocht naar Old Mondoro voor een site visit. Onderweg zagen we veel nijlpaarden en verschillende vogelsoorten. Bij Old Mondoro werd ik hartelijk verwelkomd door Nambula, Madeline en Mark en kreeg ik een zeer verfrissende koude limoen en soda – mijn favoriet! We brachten een kort bezoek aan een van de chalets – de Lovebird Tent – waarbij we moesten laveren om een ondeugende olifant heen die niet leek te weten welke kant hij op wilde gaan. Het hele chalet, inclusief het bad, de douche en het toilet, biedt een prachtig uitzicht op de lagune beneden. Terwijl we in de kamer waren, zagen we een olifant die zichzelf een modderbad gaf.

Een boottocht van 20 minuten stroomopwaarts bracht me naar Lolebezi. De Zambiaanse gastvrijheid zit vol met goede vibes en blijft me altijd verbazen! Bij de aanlegsteiger zong een team van zeven, waaronder de chef-kok, een hartverwarmend welkomstlied. Ik zat in een van de zithoeken, helemaal klaar voor de volgende veiligheidsbriefing. Wat een leuke verrassing toen Christie, de spa-therapeut, langskwam om me een handmassage te geven – wow, heel ontspannend. Als je een safari-enthousiasteling bent die van moderne gemakken en alle extra’s houdt, dan is dit de plek voor jou – compleet met voorzieningen zoals een Nespresso-machine op je kamer. Tiu, mijn persoonlijke gastvrouw, voegde zich bij me voor de lunch. Zoals ze zegt: “Eten is een activiteit” – we begonnen aan de voedselsafari die begon met een komkommerrol met pindasaus. Daarna volgde het hoofdgerecht – de Zambezi Basket gevuld met een assortiment schotels. En ja, er was zelfs nog dessert na al dat eten! In de middag probeerde ik te vissen. Ik moet zeggen, deze amateurvisser, gewapend met een hengel en aas (met Elijah, een senior gids, die vriendelijk de worm aan de haak sloeg), vond de activiteit behoorlijk ontspannend. Het geluk was aan mijn kant, want binnen vijf minuten hapte een kleine Chessa toe. Opgetogen over mijn vangst besloot ik dat het tijd was om de grote jongens – de Tijgervis – te gaan vangen. Elijah haakte het aas, een stuk vis dat we van het kamp hadden meegenomen, aan de haak. De lijn werd uitgegooid – toen wachtten we. Dit keer moesten we wat langer wachten, maar het geluk was zeker in onze boot. Dertig minuten later ving ik een behoorlijk formaat Vundu. Na het vieren en het nemen van een paar foto's, zetten we de kleine jongen weer terug in het water.

De volgende ochtend na het ontbijt met Kufa, de vrolijke General Manager van Lolebezi, ging ik op een rondleiding door de verschillende ruimtes van de lodge, inclusief de fitnessruimte en de spa. Gezondheidsbewuste gasten zullen de Kitchen Café waarderen, die een verscheidenheid aan versgeperste sappen en een heerlijk smoothie menu biedt, inclusief de optie om je eigen smoothie samen te stellen. Een andere boottocht stroomopwaarts bracht me naar Chiawa Camp voor een site visit. Bij aankomst stond er een olifant met haar jong bij het hoofdgebouw peulen te eten. Na 15 minuten in de boot gewacht te hebben, was de kust veilig en ging ik naar het hoofdgebouw. Ik werd opgewacht door Simon die me een korte rondleiding door het kamp gaf. Ik was helemaal weg van de Star Bed Tower die een prachtig panoramisch uitzicht heeft, plus de badkamer is op hetzelfde niveau als de rest van de “kamer”. Na de lunch ging ik verder naar Chongwe Camp voor een site visit.

Toen we Chongwe Camp per boot naderden, was ik geamuseerd door de drukte op de weelderige groene rivierbedding direct tegenover het kamp. Het krioelde er van de impala’s, bavianen en verschillende soorten vogels, allemaal druk bezig met het zoeken naar voedsel – iedereen was in zijn eigen wereldje. Nezzy, een gastvrouw, verwelkomde me aan de aanlegsteiger en leidde me naar het hoofdgebouw, waar zowel gasten als personeel gefascineerd toekeken hoe een grote olifantenstier genoot van wat sommige gasten “zijn koekjes” noemden – acaciapeulen. De olifant stond heel dicht bij het hoofdgebouw en had zeker geen haast om zijn middagsnack op te eten. Hij pakte rustig één peul tegelijk en stopte die in zijn mond. Nezzy en ik slopen stilletjes weg zodat ze me een rondleiding kon geven. Elke tent kijkt uit over de rivier en heeft een buitenzitje, evenals een openlucht douche die een prachtig uitzicht biedt op de omliggende natuur – je hebt geen kans om iets van de wilde dierenactie te missen terwijl je onder de douche staat! Het kamp heeft een zwembad dat strategisch gepositioneerd is om de warmte van de Afrikaanse zon op te vangen, zodat het water altijd de juiste temperatuur heeft.

Mijn laatste stop was Royal Zambezi Lodge, die op 15 minuten rijden van Chongwe River Camp ligt. De lodge is prachtig gelegen met alle kamers die uitkijken op de rivier. Elke kamer heeft een privé plunge pool en een veranda. Nadat ik me had gesetteld, zat ik op de veranda en keek ik naar een nijlpaard dat beneden aan het grazen was, vergezeld door enkele Kleine Zilverreigers. Na de afternoon tea stond Yona, die bekend staat als de beste visgids, klaar om me mee te nemen op een riviercruise of om te vissen. Ik besloot om opnieuw te proberen te vissen, maar met de volle maan van de vorige nacht en de stroming die werd opgestuwd door een paar passerende boten, hadden we geen geluk. In plaats daarvan genoot ik van een ontspannende, schilderachtige cruise terwijl we stroomafwaarts naar de lodge dreven. De rivier is een paradijs voor vogelaars – we zagen verschillende soorten, waaronder de Smidse Kiewiet, Afrikaanse Jacana, Heilige Ibis, Bonte IJsvogel, Witkapbijeneter, en Riet Aalscholver, onder andere.

Ik ben gefascineerd door zonsondergangen. Ik houd van alles wat met zonsondergangen te maken heeft en ben altijd vol bewondering voor de prachtige tinten die de schepping aan de hemel schildert. Met elke voorbijgaande minuut ontvouwt zich een geweldige diavoorstelling van oranje, paars en grijs. De volgende dag, met ingepakte tassen, was het tijd om afscheid te nemen. Ik werd overgebracht naar Royal Airstrip voor mijn lunchvlucht naar Lusaka. Ik denk vaak met warme herinneringen terug aan mijn reis naar Lower Zambezi.