Op Safari door de Kalahari: Een Avontuur in Botswana
"Ping! Uw vlucht naar Maun is geannuleerd." Het nieuws kwam als een schok - onze geplande route via Parijs en Johannesburg naar Maun in Botswana werd verstoord door slecht weer, waardoor talloze vluchten vanaf Schiphol werden geannuleerd.
In december naar Botswana is wellicht niet de beste periode om te gaan. Het kan al behoorlijk regenen maar met name de temperaturen kunnen erg hoog zijn (40 graden). I.c.m. de vochtigheid dus erg benauwd.
Maar ja, het is wel de beste periode voor een rondreis door Makgadikgadi pans en ook wel de Kalahari omdat er veel dieren in die periode die kant op trekken. Het is qua aantallen niet te vergelijken met de migratie in Tanzania maar ook hier is er een migratie. Door de regen gaat het gras groeien en door de rijke grond is het gras zeer voedzaam wat dus veel grazers aantrekt en die trekken weer roofdieren aan. Dus ondanks de warmte best wel een mooie periode voor een safari in dit gedeelte van Botswana.
De vlucht naar Maun - Botswana
Vliegen naar Botswana kan niet rechtstreeks en kost altijd veel tijd. Maar in ons geval was het wel extreem.
"Ping! Uw vlucht naar Maun is geannuleerd." Het nieuws kwam als een schok - onze geplande route via Parijs en Johannesburg naar Maun in Botswana werd verstoord door slecht weer, waardoor talloze vluchten vanaf Schiphol werden geannuleerd. Na een urenlange wachttijd bij KLM, kregen we eindelijk iemand aan de lijn. Na een lang gesprek slaagden we erin om onze vlucht om te boeken naar een tijdstip vóór het slechte weer toesloeg. Maar dat betekende wel dat we midden in de nacht met de taxi moesten vertrekken, 8 uur moesten doorbrengen op Charles de Gaulle Airport in Parijs, gevolgd door 3 uur in Johannesburg, en vervolgens nog vele uren vliegen. Maar na 35 uur reizen, waren we eindelijk in hotel in Maun Botswana, met een verfrissend koud biertje in de hand aan de rand van het zwembad - waardoor de ontberingen van de reis snel werden vergeten.
's Avonds maakten we een wandeling naar de Okavango Brewery, waar we onderweg interessante en spontane mensen ontmoetten. Bij de brouwerij genoten we van heerlijk eten en verschillende soorten zelf gebrouwen bier.
Deception Valley - privé concessie
De volgende dag maakten we een transfer naar Deception Valley, een privéterrein van 43.000 hectare aan de rand van de Kalahari-woestijn. De Deception Valley lodge hier was prachtig, met enorme kamers en openslaande deuren. En de prijzen die hier gehanteerd worden zijn zeer goed, zeker voor Botswana.
Voor de lodge waren er twee waterpoelen die druk bezocht werden door diverse dieren, waaronder leeuwen. Een van de tenten was hun favoriete hangplek, en 's nachts konden we hun gebrul duidelijk horen. Ook waren er onder het hoofdgebouw twee stekelvarkens die elke avond bewonderd konden worden.
Met slechts twee auto's in de lodge, was het gebied niet druk bezocht. In 2024 opent een tweede lodge genaamd Dune Camp, waarvandaan nog één of twee auto's zullen rondrijden. Daarnaast zijn er af en toe kampeersafari's op het terrein, waardoor het erg rustig blijft in deze privé concessie.
Het gebied wordt omringd door boerderijen, waar de boeren niet blij zijn met roofdieren zoals leeuwen en olifanten. Dit resulteerde in het verjagen en jagen op deze dieren. Hierdoor zijn de dieren nog wat angstig en hebben ze tijd nodig om weer aan auto's en mensen te wennen.
De hoeveelheid wild in het gebied was oké, maar niet spectaculair. Desondanks konden we in twee dagen een luipaard, een leeuw met prooi, stekelvarkens, gemsbokken, koedoes, antilopen, jakhalzen, knobbelzwijnen, giraffen, olifanten en nog veel meer zien.
San Bushman
Naast de reguliere game drives biedt de lodge ook iets bijzonders aan: bushwandelingen onder begeleiding van een Bosjesmannengids. Tijdens deze wandelingen leerden we over de jacht- en overlevingsvaardigheden van de San-bevolking, en maakten we kennis met hun cultuur en ambachten. En niet te vergeten hun taal. Ze spreken een soort kliktaal die voor ons niet eens na te doen is. Heel bijzonder om dat te horen.
Kampeergroepsreis Bush Ways
Na twee dagen begon een ander deel van onze reis, een groepsreis met Bush Ways Safaris. Dit keer sliepen we in eenvoudige tenten midden in de bush. Het toilet was een gat in de grond en de douche was een zogeheten bucket shower, een zak waar je warm water in doet met een soort douchekop erop. Dit bracht ons dichter bij de natuur dan ooit tevoren.
De rest van de groep start in Maun en komt naar het terrein waar wij zelf al zijn. In de loop van de middag gaan we naar onze kampeerplek (een open veld, meer is het niet) waar enige tijd later onze gids Paul aankomt met de andere gasten, 3 Duitsers en 1 Zwitser. De een kwam net aan met het vliegtuig, de ander had net een selfdrive achter de rug en weer een ander was bezig aan een veel langere rondreis door Afrika. Met 6 deelnemers is onze reisgroep nu compleet. Plek zat dus in de open safari auto waar 16 mensen in kunnen. Onze kamppeerreis kan beginnen!
Hier, midden in de wildernis, zetten we ons tentenkamp op. Terwijl we de tenten opzetten, graaft onze gids Paul in een oogwenk een kniediepe kuil met een schop. Wanneer hij vervolgens rondom een zeil spant en direct boven het gat een wc-bril met poten plaatst, wordt het me duidelijk: dit wordt onze bush-toilet. Na gedane arbeid vertrekken we in de namiddag voor onze eerste safari door de bush-savanne. Naast veel antilopen zien we ook gieren, adelaars, jakhalzen en aan het eind zelfs een koppel giraffen, dat we verstoren tijdens de paring. Als we na 3 uur in het donker terugkeren naar het kamp, ruikt het heerlijk. Onze kok Chicco heeft de tafel al gedekt en het avondeten bereid: we krijgen spaghetti bolognese in de bush. Het is af en toe onvoorstelbaar wat zo'n kok kan bereiden op een kampvuurtje. Over het algemeen is het eten prima. Het is wel eens niet jouw ding, maar ja dat hoort bij eten wat de pot schaft.
's Ochtends om 5 uur gaat onze mobiele wekker af. Door het muskietennet van onze tent zie ik het flakkerende kampvuur met een grote waterketel erop. "Ik heb dringend een kop koffie nodig om op gang te komen", denk ik bij mezelf, want de afgelopen nacht was kort. Hoewel we geen bezoek van leeuwen in het kamp hadden, hebben de natuurgeluiden - inclusief luid snurken uit een van de tenten - me lang wakker gehouden. Dus snel aankleden, opfrissen en dan naar de ontbijttafel. Vanochtend staat, hoe kan het ook anders, een safari op het programma. Om 6:30 uur vertrekken we onder bewolkte hemel. Ik ben dankbaar voor de koele wind die me omringt. De hitte zal ons uiterlijk 's middags weer inhalen. De volgende 4,5 uur rijden we naar ons gevoel elke weg in het privé-wildreservaat af. Soms heel langzaam, om een koedoe niet te laten schrikken, dan weer snel achter een kudde prachtige eland-antilopen aan. Natuurlijk alleen met de camera, uiteraard. Plotseling stuiten we onverwachts op een leeuwenroedel. Geen 20 meter voor ons liggen 5 leeuwen in jachtmodus als op een rijtje naast elkaar in het gras en wachten op een argeloos prooidier. We fotograferen dit droombeeld uitgebreid. Plotseling komt er beweging in de leeuwen en ogenschijnlijk onopvallend vormen ze een halve cirkel om onze safaritruck. Willen ze ons insluiten? We voelen ons ongemakkelijk, maar gelukkig geeft Paul gas en rijden we verder. Voor de lunch zijn we terug in het kamp en houden daarna onze siësta. In de late namiddag zijn we weer onderweg in de safaritruck, wanneer plotseling een agressieve olifanten bul luid trompetterend op ons afstormt. Paul laat geestdriftig de motor loeien om de olifant af te schrikken. Gelukkig lukt dat en bereiken we met een grote schrik, maar ongedeerd, onze kampplaats. Met een Amarula proosten we na het avondeten op deze opwindende dag.
"Waarom doe ik mezelf dit aan?" is mijn eerste gedachte als de wekker weer genadeloos om 5 uur afgaat. Ik heb het gevoel dat ik 3 uur slaaptekort heb. In werkelijkheid zijn het waarschijnlijk nog meer. Hoe zou het ook anders zijn? 's Ochtends en 's avonds urenlang op safari en tussendoor 's middags een siësta in de brandende hitte. De tent is eerder een sauna dan een serieus toevluchtsoord. Het is dan ook beter om een beetje te luieren, praten, foto’s te bekijken i.p.v. een siësta te houden. Vandaag zitten we al vroeg in onze safaritruck, nadat we in een mum van tijd de tenten hebben afgebroken, alle spullen hebben ingepakt en ons snelle ontbijt hebben genomen.
Central Kalahari
De tweede locatie van onze rondreis door Botswana is de Kalahari zelf. Bij een woestijn verwacht je veel zand en weinig groen. Maar het gebied is vrij dicht begroeid en wat me nog het meeste opvalt is de hoeveelheid wild. Dat is veel meer dan verwacht en bijzondere dieren zijn er in overvloed. Een honeybadger (honingdas) had ik nog nooit goed kunnen bekijken. Hier zie je er elke avond meerdere en regelmatig ook nog met prooi. En ook hier een luipaard, leeuw maar ook een zeer zeldzame African cat. Bat eared foxes zijn over het algemeen erg schuw, Ze zijn ook onderdeel van de shy 5. Maar hier zie je er genoeg en heb je voldoende tijd om ze van dichtbij te bekijken. En veel gemsbokken die ook regelmatig werden aangevallen door leeuwen. Dus deze plek heeft me qua wildlife echt positief verrast.
Makgadikgadi National Park
Vandaag verlaten we de Central Kalahari en het eenzame bushcamp. Onze conclusie: Meer Afrika is niet mogelijk! Voor ons ligt een 150 km lange rit naar het Makgadikgadi National Park, het laatste deel van onze groepsreis. De laatste locatie is het Makgadikgadi National Park. Onze groep verblijft in kleine huisjes met buitendouche en - heel lekker - airconditioning.
Om 16.00 uur vertrekken we voor de onvermijdelijke Sundowner-safari en komen al snel de Boteti-rivier tegen. Vandaag steken we de Boteti over en rijden langs de oever. We zien enkele dode dieren waar we langs komen. Van een grote olifant is praktisch alleen de gemummificeerde huid overgebleven. De resten liggen op slechts enkele meters van een waterpoel, een spookachtige scène. Paul legt ons uit dat miltvuur veel slachtoffers onder de wilde dieren eist. We rijden verder en komen bij een waterpoel met een nijlpaardenfamilie. Een moeder met haar jong graast in de buurt. Als de dieren ons opmerken, verdwijnen ze weer in het water. Bij zonsondergang stoppen we op een prachtig uitkijkpunt en toosten nog een keer op de afgelopen vakantieweek.
Naar huis!
5:30 uur in ons chalet: De wekker gaat af en ik besef me dat dit onze laatste nacht in Botswana was. Na het ontbijt vertrekken we naar Maun, de provinciehoofdstad aan de voet van de Okavango-delta. Na twee uur rijden komen we aan en nemen eerst afscheid van de onze medereizigers. Zij gaan nog een geweldige week tegemoet met een Mokoro tocht in de Okavango Delta, Moremi, Chavute en natuurlijk Chobe. Na een extra ontbijt bij de Dusty Donkey en direct daarna een lekkere lunch bij the Duck gingen we het vliegtuig in. Op naar huis en de familie.
Samenvattend: Een hele mooie trip met indrukwekkende wildlife ontmoetingen, bijzondere gesprekken met de andere deelnemers van de groepsreis, de San bushman en lekker bier.
---
Interesse in een reis naar Botswana? Kijk hier voor onze reizen of neem contact met ons op via ons contactformulier of bel direct met Frank op 06-36536229.
